Τα λατινικά κράτη στην Ελλάδα και η κατάκτηση της
Πελοποννήσου
Μετά την κατάληψη της
Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, οι Σταυροφόροι προχώρησαν
στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης και της κεντρικής Ελλάδας, ανατολικά από την
Πίνδο, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκαν με την κατάληψη της Πελοποννήσου (στην
Πελοπόννησο κατέβηκε ο στρατός του Σταμπλίτ και του Βιλλαρδουίνου), μια
επιχείρηση που συνεχιζόταν μέχρι τη δεκαετία του 1240. Η αντίσταση των Ελλήνων
ήταν αδύναμη. Μάλιστα, οι Λατίνοι γίνονταν δεκτοί σαν ελευθερωτές σε πολλές από
τις πόλεις της κεντρικής Ελλάδος στις οποίες έφτασαν, πράγμα που δείχνει ότι
πολλοί σημαντικοί Έλληνες των πρώην Βυζαντινών επαρχιών τους θεωρούσαν
παράγοντες σταθερότητας. Όπου ήταν δυνατόν γίνονταν διαπραγματεύσεις. Ωστόσο,
αντίθετα με την κεντρική Ελλάδα, από τους Έλληνες της Πελοποννήσου
χρησιμοποιήθηκε κάποια βία. Το γεγονός όμως ότι ο Βιλλαρδουίνος προσέγγισε τους
άρχοντες της Πελοποννήσου ακολουθώντας πολιτική παραχωρήσεων και τους προσέφερε
θέσεις στη φραγκική επικράτεια έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του. Η
χρονολογία του εδαφικού κατακερματισμού στην Πελοπόννησο είναι ασαφής όπως,
επίσης, και ο ρόλος που έπαιξαν τα κάστρα στην κατάκτησή της και ο χρόνος και ο
τρόπος κατασκευής τους.
Πηγή: Οι Φράγκοι στο Αιγαίο, Peter Lock
(εκδ. ΕΝΑΛΙΟΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου